പ്രഭുവേ…
അങ്ങയുടെ കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചെനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പോലുമാകുന്നില്ല
എത്രമാത്രം കലുഷിതമായിരുന്നുവത്
എന്നിട്ടും…
അങ്ങെങ്ങനെയാണ് കാട്ടുമനുഷ്യരെന്ന്
മുദ്ര കുത്തപ്പെട്ടവരെ
നക്ഷത്ര തുല്യരാക്കിയത്…?
കട്ടിയേറിയ മനസ്സായിരുന്ന
ഉമറിന്റെ കാതിൽ
നന്മയുടെ ഏതു മന്ത്രമാണങ്ങ് ചൊല്ലിയത്…?
ശത്രുവിനോടുപോലും
പുഞ്ചിരി തൂകി
ഏറ്റവും ഉത്തമമായ വിടുതി
പ്രഖ്യാപിച്ചവരല്ലേ അങ്ങ്…
പെൺകുരുന്നിന്
പുതുജീവൻ നൽകിയതിൽ പിന്നെ
അങ്ങേറ്റവും വലിയ വിമോചകനായി മാറി
അതെ…മീം!
മതിലുകളെ തകർത്തെറിഞ്ഞവരാണവർ
അന്ധകാരത്തിനിടയിലേക്ക്
ജ്വാല കണക്കെ അവർ ഭൂജാതരായി
ഹൃദയാന്തരങ്ങളിൽ അവ പുതിയ നാമ്പിട്ടു
കാന്തം പോലത് ലോകരെ
മരുഭൂമിയിലേക്കടുപ്പിച്ചു

പ്രകാശം ഭൂമിക്കുമേൽ നിറഞ്ഞു
അന്ധകാരം പതിയെ കണ്ണടച്ചു

മീം…
അങ്ങ് താക്കോലാണ്
‘ഹു’ വിലേക്കുള്ള രഹസ്യങ്ങളൊളിപ്പിച്ച
വർണത്താക്കോൽ